[ Pobierz całość w formacie PDF ]
bezpieczeństwo
Bezpieczne SSH
Bezpieczne SSH
Marcin Ulikowski
SSH jest popularnym standardem protokołów oferującym bezpieczne, szyfrowane połączenia.
Znajduje wiele zastosowań, od terminalowego łączenia ze zdalnym komputerem przez transfer plików
do tunelowania połączeń.
nych protokołów takich jak Telnet, FTP czy
RSH które wszelkie dane, także hasła, prze-
syłały w sposób jawny. Posiada bardzo istot-
ną cechę – umiejętność potwierdzenia tożsamości kompu-
tera z którym nawiązujemy połączenie. Jeśli weryikacja
przebiegnie pomyślnie, nie ma możliwości aby ktokolwiek
mógł odczytać lub zmodyikować zawartość transmisji.
Jednak pomimo szyfrowanego połączenia możliwe jest
podsłuchiwanie sesji, chociaż proces ten ma inny charakter
niż w przypadku starszych protokołów. Atak ten nosi na-
zwę
Man in the middle
(ang. człowiek po środku), czyli atak
z pośrednikiem.
cję. Osoba po drugiej stronie połączenia myśli, że komuni-
kuje się z inną osobą, podczas gdy w rzeczywistości komu-
nikuje się z napastnikiem.
Wyobraźmy sobie sytuację w której komputer A znaj-
dujący się w sieci lokalnej chce nawiązać połączenie zdal-
ne z komputerem B. Po drodze stoi komputer C, czyli bram-
ka NAT pod kontrolą atakującego. Oznacza to, że wszystkie
dane wysyłane w stronę Internetu są przekazywane za po-
średnictwem komputera C. Komputer ten może imitować
serwer usługi z którą chcemy się połączyć. Jeśli atak się po-
wiedzie, komputer A będzie bezpośrednio połączony z ma-
szyną napastnika myśląc, że jest połączony z właściwym
serwerem. Napastnik realizując jednocześnie połączenie z
komputerem A i serwerem docelowym B będzie miał do-
stęp do wszystkich przesyłanych informacji, łącznie z ha-
słem dostępu. Po zdobyciu hasła może zerwać połączenie
lub wciąż pełnić rolę przekaźnika, jeśli chce aby komputer
A pozostał nieświadomy faktu, że stał się oiarą.
Schemat ataku
Atak z pośrednikiem polega na czytaniu i modyikowa-
niu treści połączenia pomiędzy dwoma stronami bez ich
wiedzy. Atakujący pełni rolę pośrednika w komunikacji
między dwoma komputerami, podobnie jak to robią ser-
wery proxy. Jednak istotna różnica polega na tym, że nikt
nie wie o istnieniu pośrednika. W sposób niewidoczny ak-
tywnie monitoruje, przechwytuje i kontroluje komunika-
SSH i klucze publiczne
Protokół SSH standardowo udostępnia możliwość obrony
przed atakiem tego rodzaju. Klient, który realizuje szyfro-
62
luty 2007
Z
ostał zaprojektowany jako następca wysłużo-
bezpieczeństwo
Bezpieczne SSH
z osobą zarządzającą serwerem w celu wyja-
śnienia przyczyny zmiany klucza oraz uzy-
skanie nowego, właściwego.
Rysunek 1.
Schemat połączenia, w którym komputer C kontrolowany jest przez napastnika
Gdy jest za późno
Co zrobić, gdy zaakceptowaliśmy niezna-
ny klucz i zaczynamy podejrzewać, że stali-
śmy się oiarą ataku
Man in the middle
? Mo-
żemy to sprawdzić w bardzo prosty sposób
na własną rękę. Potrzebny będzie tzw. in-
gerprint (ang. odcisk palca) klucza oraz in-
formacja jakim algorytmem został utworzo-
ny. W naszym przykładzie (Rysunek 4) jest
to algorytm RSA. Odcisk palca to 128-bito-
wa liczba zapisana w postaci szesnastko-
wej, gdzie oktety oddzielone są dwukropka-
mi. Musimy zalogować się na serwer w ce-
wane połączenie za każdym razem sprawdza
tożsamość serwera. Weryikacja opiera się na
sprawdzeniu zgodności klucza publicznego
danego serwera. Klucz serwera zapisywa-
ny jest na stale w bazie klienta i może się tam
znaleźć na trzy sposoby:
ny. W tym momencie klient SSH informuje
o tym fakcie oraz sugeruje wystąpienie po-
tencjalnego ataku. Częstym błędem popeł-
nianym przez użytkowników jest nie czyta-
nie komunikatów tego typu lub ich bagateli-
zowanie, co najczęściej wynika z nieświado-
mości istniejącego zagrożenia. Powodzenie
ataku zależy więc od użytkownika. Dlatego
podczas nawiązywania połączenia z serwe-
rem, nigdy nie wolno akceptować zmienione-
go klucza publicznego chyba, że mamy pew-
ność co do jego pochodzenia. Bardzo dob-
rym zwyczajem jest także stosowanie osob-
nych haseł dla posiadanych kont, dzięki
czemu ewentualne włamanie nie pociągnie
za sobą kolejnych.
Baza kluczy publicznych
• akceptacja klucza przesyłanego przez
serwer podczas pierwszego połączenia
(najczęściej stosowane rozwiązanie),
• administrator lub inna kompetentna oso-
ba udostępnia klucz publiczny serwera,
na przykład na stronie internetowej (za-
lecane, ale rzadko spotykane rozwiąza-
nie),
• znajoma osoba (darzymy ją zaufaniem),
która posiada dostęp do serwera, udo-
stępnia nam wcześniej otrzymany klucz
publiczny.
Baza znanych serwerów jest również źró-
dłem ciekawych informacji dla włamywacza.
W przypadku
OpenSSH
plik
known_hosts
zawiera adresy IP (najczęściej także pełne
nazwy) serwerów oraz ich klucze publiczne.
Dane te nie są zabezpieczane, ponieważ
klucze publiczne mogą być rozpowszech-
niane bez obaw o naruszenie bezpieczeń-
stwa serwera. Jednak duża ilość takich da-
nych zebrana w jednym miejscu stanowi już
źródło pewnych informacji. Tworzy się lista
serwerów SSH na których użytkownik po-
siada konto (jak pokazuje praktyka, najczę-
ściej z takim samym hasłem). Bazy kluczy
publicznych to doskonały materiał dla wła-
mywacza. Analiza nieuprawnionych logo-
wań na konta użytkowników pokazuje, że
włamywacze uzyskując dostęp do plików
known_hosts
zyskują dalszy dostęp do in-
nych kont. Główną przyczyną są takie same
hasła stosowane na wszystkich serwerach
oraz niezaszyfrowane klucze RSA (umoż-
liwiają zalogowanie się na serwer bez po-
dania hasła).
Rozwiązanie problemu jest dosyć pro-
ste i zostało wbudowane w
OpenSSH
4.0
oraz nowsze wersje (opcja
HashKnownHosts
w pliku koniguracyjnym). Polega na prze-
chowywaniu adresu w postaci skrótu (
hash
),
zamiast w postaci jawnej. W przypadku gdy
klient łączy się z serwerem, skrót umożliwia
łatwe sprawdzenie, czy adres znajduje się
w pliku. Natomiast nie jest możliwe działa-
nie odwrotne, czyli odzyskanie adresu ser-
wera ze skrótu. Dzięki temu włamywacz nie
dowie się z jakich serwerów korzysta użyt-
kownik.
Dlaczego klucz publiczny
serwera ulega zmianie?
Zmiana klucza publicznego nie zawsze ozna-
cza próbę włamania na nasze konto. Dlate-
go jeśli otrzymujemy komunikaty takie jak
na Rysunku 4 i Rysunku 5, nie wpadajmy
w panikę. Najczęściej przyczyną ich wystąpie-
nia jest:
Pierwsze rozwiązanie jest najczęściej stoso-
wane. Łącząc się po raz pierwszy z danym
serwerem, otrzymujemy informację, iż nie
posiadamy jeszcze takiego klucza publicz-
nego w swojej bazie. W przypadku klien-
ta
OpenSSH
będzie to komunikat podob-
ny do tego na Rysunku 2. Popularna imple-
mentacja SSH dla Windows, klient
PuTTY
,
wyświetli komunikat zbliżony do przedsta-
wionego na Rysunku 3. Od nas zależy, czy
na pytanie o przyjęcie nowego klucza odpo-
wiemy twierdząco. Jeśli zdecydujemy się
zapisać klucz, połączenie zostanie zabezpie-
czone. Teraz użytkownik jest najsłabszym
ogniwem protokołu. Gdy dochodzi do ata-
ku, czyli między nami i serwerem stoi osoba
trzecia, otrzymujemy od serwera (w rzeczy-
wistości od napastnika) inny klucz publicz-
• zmiana wersji protokołu negocjowanego
przez serwer ze starszej SSHv1 (nie zale-
canej do stosowania) na nowszą SSHv2,
• aktualizacja demona SSH lub całkowi-
ta aktualizacja systemu w wyniku któ-
rej nie został zachowany (przeoczenie ze
strony administratora) wcześniej używa-
ny klucz publiczny,
• zmiana adresu IP lub nazwy serwera.
Najlepszym rozwiązaniem jest wstrzymanie
się z akceptacją zmienionego klucza i kontakt
Rysunek 2.
Informacja o nieznanym kluczu publicznym (OpenSSH)
www.lpmagazine.org
63
bezpieczeństwo
Bezpieczne SSH
ku należy natychmiast zmienić hasło dostę-
pu do konta oraz skontaktować się z admi-
nistratorem systemu w celu wyjaśnienia sy-
tuacji.
Warto zapamiętać, że najpewniejszym
źródłem informacji jest administrator. Na-
pastnik ma pełną kontrolę nad treścią na-
szego połączenia. Możliwe jest więc, że in-
formacje zwracane przez program
ssh-keygen
zostaną podczas transmisji podmienione na
fałszywe, aby uśpić naszą czujność. Dlatego
zawsze w takich sytuacjach warto skontak-
tować się z osobą zarządzającą daną usługą
na serwerze.
Rysunek 3.
Informacja o nieznanym kluczu publicznym (PuTTY)
Podsumowanie
Przeprowadzenie ataku
Man in the middle
nie
jest trudne. Istnieją gotowe narzędzia, dzięki
którym nawet średnio-zaawansowany użyt-
kownik przy odrobinie szczęścia może pod-
słuchać nasze połączenie. Należy jednak pa-
miętać, że będzie to możliwe tylko wtedy, gdy
mu na to pozwolimy.
lu sprawdzenia odcisku palca. Wykorzysta-
my polecenie
ssh-keygen
oraz plik z kluczem
publicznym serwera. W naszym przypad-
ku będzie to plik
ssh_host_rsa_key.pub
, po-
nieważ odcisk palca został wygenerowany
przy użyciu algorytmu RSA (SSHv2). Do-
stęp do tego pliku powinien mieć każdy
użytkownik serwera.
gen
są identyczne, więc nie mamy powodu
do obaw. Klucz został zmieniony w wyniku
działań administratora serwera. Jeśli odciski
palca są różne, to znaczy, że prawdopodobnie
staliśmy się oiarą ataku. W takim przypad-
$ ssh-keygen -l -f /etc/ssh/
ssh_host_rsa_key
1024 1e:d6:0d:f2:c6:eb:cf:ff:
e4:cd:e3:e1:b3:fd:46:ec
W naszym przykładzie odcisk palca z Ry-
sunku 2 i zwrócony przez polecenie
ssh-key-
Rysunek 4.
Linuksowy klient SSH informuje o zmianie klucza publicznego
Rodzaje kluczy
Wykorzystywane są dwie wersje protokołu:
SSHv1 oraz SSHv2. Starsza wersja SSHv1
wykorzystuje algorytm RSA, natomiast now-
sza SSHv2 polega na algorytmach RSA
i DSA. Możemy więc korzystać z trzech ro-
dzajów kluczy. W pliku koniguracyjnym
/etc/
ssh/sshd_conig
określane są on kolejno ja-
ko
rsa1
,
rsa
,
dsa
. Podczas instalacji serwe-
ra SSH generowane są trzy różne klucze
oparte na wymienionych algorytmach. Klu-
cze prywatne są później przechowywane
w plikach:
ssh_host_key
(rsa1),
ssh_host_
rsa_key
(rsa) oraz
ssh_host_dsa_key
(dsa).
Dostęp do nich powinien mieć tylko admini-
strator. Pliki o takich samych nazwach, ale
z rozszerzeniem
.pub
zawierają tylko klu-
cze publiczne i dostęp do nich powinien być
swobodny. Do generowania kluczy prywat-
nych oraz publicznych (nie tylko) służy pole-
cenie
ssh-keygen
.
Rysunek 5.
Program PuTTY ostrzega o potencjalnym ataku
64
luty 2007
bezpieczeństwo
Bezpieczne SSH
www.lpmagazine.org
65
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki

Search