[ Pobierz całość w formacie PDF ]
BIOGRAFIA - JULIUSZ SŁOWACKI
Juliusz Słowacki - 4.09.1809 Krzemieniec - 3.04.1849 Paryż - polski poeta, dramatopisarz, jeden z najwybitniejszych twórców romantycznych, nazywany (obok A. Mickiewicza, Z. Krasińskiego) „Wieszczem”.
Pochodził z rodziny o inteligenckich tradycjach – matka Salomea prowadziła salon literacki z Wilnie, ojcem Euzebiusz był profesorem teorii i historii literatury w Krzemieńcu, a potem w Wilnie. Ojczym Becu zaś profesorem medycyny.
Poeta kształcił się w Krzemieńcu, następnie studiował prawo w Wilnie. W latach 1829-1831 pracował w Warszawie jako prawnik. Właściwy debiut Słowackiego, wiersze tyrtejskie, przypada na okres powstania listopadowego. W liryce emigracyjnej (1832) rozważał przyczyny klęski powstania, analizował charakter narodowy Polaków. Nurt osobisty poezji Słowackiego cechuje skłonność do melancholii i ironii, często spotkamy w niej postać indywidualisty pozbawionego ojczyzny i bliskich. Pod koniec życia, pod wpływem Andrzeja Towiańskiego poeta zbliżył się do mistycyzmu w twórczości i światopoglądzie. Uprawiał takie gatunki poetyckie jak: hymn (Smutno mi Boże…), pieśń, list poetycki, powieść poetycka (Mnich), poemat dygresyjny (Beniowski) poemat (Ojciec zadżumionych), poetycki traktat filozoficzny (Genesis z Ducha).
Pierwszą zagraniczną podróż odbył w 1831 roku do Londynu z misją dyplomatyczna rządu powstańczego. Do kraju już nie wrócił, od 1832 roku prowadził życie wędrowca. Początkowo mieszkał w Paryżu, potem przebywał nad Jeziorem Genewskich (1832-1836), We Włoszek (1836), gdzie zaprzyjaźnił się z Krasińskim. Odbył trwającą rok podróż do Grecji, Egiptu, Palestyny, Libanu i Syrii, Następnie dwa lata spędził we Florencji. Ostatnie dziesięć lat zaś w Paryżu.
Zawsze wychodził w rękawiczkach, nikt nie widział go, gdy jadł. Grał na giełdzie, nigdy się nie ożenił.
Do wielkich dramatów artysty zalicza się:
Kordian (1834), Horsztyński (1835), Balladyna (1839), Ksiądz Marek (1843), Sen Salomei (1844), Zawisza Czarny (1844-45), Samuel Zborowski (1843)
Poematy:
Poema Piasta Pantyszka herbu Leliwa, Ojciec Zadżumionych, Beniowski
[ Pobierz całość w formacie PDF ]