[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Karol Józef Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach jako drugi syn Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Jego brat, Edmund, miał wówczas 14 lat. Miesišc po narodzinach, 20 czerwca 1920 roku, przyszły papież został ochrzczony przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego, w kociele znajdujšcym się przy wadowickim Rynku Głównym. Jego ojcem chrzestnym został Józef Kuczmierczyk, za matkš chrzestnš Maria Wiadrowska. Rodzice Karola Wojtyły wiedli skromne życie. Ojciec, porucznik, był urzędnikiem administracji wojskowej. Matka, kobieta o słabym zdrowiu, wzięła na siebie prowadzenie domu; dorabiała także jako szwaczka. W domu Wojtyłów panowała religijna atmosfera, a oni sami cieszyli się szacunkiem wród mieszkańców Wadowic.13 kwietnia 1929 roku dziewięcioletniego Karola, który był wówczas uczniem szkoły podstawowej, spotkała pierwsza osobista tragedia. W wieku czterdziestu pięciu lat zmarła jego matka. Był to wstrzšs dla całej rodziny. Niemal zaraz po pogrzebie Karol Wojtyła senior zabrał synów do Sanktuarium Maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, do którego przyszły papież często póniej powracałOd tej chwili to ojciec zajšł się wychowaniem Karola, dbał o jego rozwój intelektualny i fizyczny. We wrzeniu 1930 roku Lolek bo tak wołano na niego w domu rozpoczšł naukę w I Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Nie miał problemów z naukš i już wtedy wyróżniał się wród rówieników szczególnš pobożnociš. W pierwszej klasie gimnazjum, zachęcony przez księdza Kazimierza Figielewicza, wstšpił do kółka ministranckiego. W latach gimnazjalnych objawił się także talent pisarski i aktorski Karola, który mógł się rozwijać pod czujnym okiem polonisty, Kazimierza Forysia. Wojtyła występował w szkolnych inscenizacjach Antygony, Balladyny i lubów panieńskich, brał udział również w konkursach recytatorskich. Młodych gimnazjalistów pasjonował także sport, szczególnie piłka nożna. Lolek grywał w niš z upodobaniem jeszcze w szkole podstawowej. Podczas meczy, które często rozgrywane były pomiędzy drużynami katolików i Żydów, występował najczęciej na pozycji bramkarza, zarówno w jednym, jak i drugim zespole.Zaledwie trzy lata po mierci matki, 5 grudnia 1932 roku, Karola dotknęła kolejna tragedia w wieku 26 lat zmarł jego brat, Edmund, który był lekarzem. Od chorej pacjentki zaraził się panujšcš wówczas w szpitalu w Bielsku-Białej szkarlatynš.14 maja 1938 roku Karol Wojtyła wzorowo zdał egzamin dojrzałoci. Kierujšc się miłociš do teatru i literatury, z inspiracji Mieczysława Kotlarczyka, będšcego nauczycielem w gimnazjum karmelickim, wkrótce rozpoczšł studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (obecny Instytut Polonistyki, przy ul. Gołębiej 20 na I piętrze znajduje się tu tablica, z napisem w języku polskim i łacińskim, upamiętniajšca studia Karola Wojtyły Jana Pawła II w latach 1939 1940). Wraz z ojcem przeprowadził się wówczas do Krakowa. Decyzja o studiowaniu filologii polskiej była zaskoczeniem dla wielu osób, które w religijnym młodzieńcu widziały wietnego kandydata na księdza.Po przybyciu do Krakowa ojciec i syn zamieszkali przy ulicy Tynieckiej 10, w dwóch pokoikach w suterenie, która należała do rodziny matki Karola. Od poczštku pobytu w Krakowie Wojtyłę pochłonęło życie intelektualne i artystyczne. Filologia polska na Uniwersytecie Jagiellońskim przeżywała wówczas okres swojej wietnoci, co dostarczało młodemu studentowi wielu bodców do rozwoju intelektualnego. wieżo zawarte znajomoci oraz szczególna atmosfera Krakowa zachęcały do tworzenia poezji. Fascynacja teatrem doprowadziła Karola do przyłšczenia się do Konfraterni Teatralnej, prowadzonej przez Tadeusza Kudlińskiego. Pod nazwš Studio 39 wystawiono wówczas spektakl Kawaler księżycowy poety Mariana Niżyńskiego, w którym wystšpił również Wojtyła. We wspólnocie Konfraterni Karol nawišzał m.in. znajomoć z Juliuszem Kydryńskim, który póniej stał się jego bliskim przyjacielem.Nadszedł 1 wrzenia 1939 roku. Niemcy zaatakowały Polskę. Kraków stał się obiektem nalotów, a już6 wrzenia wojska niemieckie wkroczyły do dawnej stolicy Polski. Wawel zajšł generalny gubernator Hans Frank; katedrę zamknięto dla zwykłych odwiedzajšcych. Szansę na kontynuację studiów przekreliła przeprowadzona przez Niemców Sonderaktion Krakau akcja pacyfikacyjna, skierowana przeciwko rodowisku polskich uczonych, przeprowadzona 6 listopada 1939 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim. W jej wyniku zamknięto Uniwersytet, a profesorów wywieziono do obozu Sachsenhausen. Równoczenie pogarszała się sytuacja materialna Karola i jego ojca. Karol musiał szukać pracy. Znalazł jš w Zakładach Chemicznych Solvay w Borku Fałęckim. Poczštkowo pracował w kamieniołomach w Zakrzówku, gdzie wydobywano wapień potrzebny do produkcji sody. Praca ta była ciężka, jednak dawała względne bezpieczeństwo, gdyż Niemcy, ze względów strategicznych, uznawali zakład za potrzebny. Wiosnš 1941 roku Wojtyła został pomocnikiem strzałowego Franciszka Łabusia, który ponoć nieraz radził mu, aby został księdzemPomimo pracy w fabryce, Karol Wojtyła mógł wzišć udział w rekolekcjach, organizowanych w parafii w. Stanisława Kostki na Dębnikach. Tutaj włanie nawišzał kontakt z krawcem Janem Tyranowskim. Ten czterdziestoletni mistyk i asceta był osobš, która w pierwszej chwili nie wzbudzała sympatii. Brak wykształcenia teologicznego nie przeszkodził jednak Tyranowskiemu w wygłaszaniu porywajšcych kazań. Oczytany w pismach w. Jana od Krzyża i w. Teresy z Avila, swoimi zainteresowaniami wywarł niekwestionowany wpływ na Wojtyłę, którego uczynił zelatorem własnej piętnastki różańcowej. Wydaje się, iż kontakt z Tyranowskim przyczynił się także do odnalezienia powołania przez przyszłego papieża.Na poczštku 1941 roku ojciec Wojtyły zachorował. Gdy 18 lutego Karol, który się nim opiekował, wrócił do domu z obiadem, zastał swego ojca martwego. Tę mierć odczuł bardzo bolenie. Karola Wojtyłę seniora pochowano na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. A młody Karol zamieszkał u państwa Kydryńskich, którzy ofiarowali mu swojš pomoc i wsparcie.W przezwyciężeniu smutku po stracie ojca Karolowi pomógł także Mieczysław Kotlarczyk, wraz z żonš zamieszkał w mieszkaniu przy Tynieckiej. Pełen nowych pomysłów założył teatr, do którego przylgnęła póniej nazwa Teatr Rapsodyczny. Repertuar teatru obejmował m.in. Quo vadis, Króla-Ducha, Beniowskiego i Pana Tadeusza. Z teatrem od poczštku istnienia zwišzał się (wraz z innymi studentami polonistyki UJ) także Karol Wojtyła; a o jego aktorskim talencie przekonany był sam Juliusz Osterwa.Ku zaskoczeniu Mieczysława Kotlarczyka, w 1942 roku Wojtyła podjšł decyzję o wstšpieniu do tajnego seminarium duchownego. Rano asystował przy mszy więtej księciu metropolicie Adamowi Sapiesze, by następnie udawać się do pracy w Solvayu. Noce powięcał nauce. Sytuacja zmieniła się na poczštku sierpnia 1944 roku. Niemcy przeprowadzili masowe łapanki, aby uniknšć powstania ludnoci Krakowa. Wywozili wszystkich ujętych młodych mężczyzn. Niedziela 6 sierpnia 1944 zwana czarnš niedzielš okazała się jednak łaskawa dla Wojtyły. Uniknšł łapanki, a dzięki decyzji arcybiskupa Sapiehy, on i inni klerycy znaleli schronienie w pałacu biskupim.18 stycznia 1945 roku do Krakowa wkroczyły wojska sowieckie. Wojna miała się ku końcowi.W sierpniu 1946 roku Wojtyła ukończył celujšco czteroletnie studia teologiczne. 1 listopada z ršk kardynała Sapiehy otrzymał więcenia kapłańskie, a następnie odprawił swojš pierwszš mszę więtej w krypcie w. Leonarda. 15 listopada udał się wraz z księdzem Stanisławem Starowieyskim do Rzymu, aby podjšć studia na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim Angelicum. Zamieszkiwał wówczas w Kolegium Belgijskim przy Via del Quirinale 26. Oprócz pogłębiania wiedzy i pracy nad doktoratem, Wojtyła miał również poznawać Rzym i podpatrywać metody prowadzenia działalnoci duszpasterskiej, stosowane w innych krajach. W Rzymie miał też okazję uczestniczyć we mszy celebrowanej przez Ojca Pio. Według relacji niektórych osób, Ojciec Pio przepowiedział Karolowi Wojtyle, iż obejmie on Tron Piotrowy.Po zdaniu egzaminu licencjackiego, z najwyższš ocenš z teologii, Wojtyła przeznaczył drugi rok studiów na pisanie doktoratu pod kierunkiem profesora Reginalda Garrigou-Lagrangea. Temat jego rozprawy doktorskiej brzmiał: Zagadnienia wiary u więtego Jana od Krzyża. Za pracę uzyskał najwyższš ocenę, jednak formalnie nie przyznano mu tytułu doktora. Jego praca bowiem nie została wydrukowana, na co młody, polski ksišdz po prostu nie miał wtedy funduszyPo powrocie do kraju Wojtyła został skierowany do Niegowici, gdzie miał prowadzić pracę duszpasterskš. Uzyskał wówczas najpierw tytuł magistra teologii, a miesišc póniej obronił poszerzonš wersję swojej rozprawy doktorskiej. Po 13 miesišcach kardynał Sapieha przeniósł wikarego do parafii w. Floriana w Krakowie. Wojtyła cieszył się sympatiš wiernych, w szczególny za sposób sympatiš młodzieży. Spotykał się z nimi nie tylko podczas mszy więtej. Organizował spotkania, wycieczki, wspólne wyjcia do teatru i filharmonii. Zainicjował przy kociele próby chorału gregoriańskiego. Na przeprowadzane przez niego rekolekcje przychodziły setki osób. W 1950 roku Wojtyła zaczšł publikować na łamach Tygodnika Powszechnego. Pierwszy utwór, poemat Pień o blasku wody, został opublikowany pod pseudonimem Andrzej Jawień, który został zaczerpnięty z Powrotu do życia Jana Parandowskiego.W lipcu 1951 roku zmarł ksišżę kardynał Adam Sapieha, przez wiele lat sprawujšcy pieczę nad Karolem Wojtyłš. Administratorem archidiecezji krakowskiej został arcybiskup Eugeniusz Baziak, który uważał, że Wojtyła powinien powięcić się pracy naukowej. Urlop, którego udzielił mu arcybiskup, miał odcišżyć Wojtyłę od obowišzków i pozwolić... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki

Search