[ Pobierz całość w formacie PDF ]
STEVE BERRY
DZIEDZICTWO TEMPLARIUSZY
Rzekł Jezus: „Wiedzcie, że jasne się stanie to, co widzicie, oraz to, co przed
waszym spojrzeniem ukryte jest. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało
wyjść na jaw".
-
E
WANGELIA
ŚW
. T
OMASZA
Służył nam dobrze ten mit
o Chrystusie.
- P
APIEŻ
L
EON
X
PODZIĘKOWANIA
Jestem szczęściarzem. Przydzielono mi ten sam zespół, z którym w 2003
roku pracowałem nad swoją pierwszą powieścią,
Bursztynowa komnata.
Niewielu autorów może liczyć na taki luksus. I znów ogromne
podziękowania należą się wszystkim członkom tej drużyny z osobna.
Zacznę od Pam Ahearn, mojej agentki, pełnej wiary od samego początku.
W drugiej kolejności słowa wdzięczności kieruję ku ludziom z
wydawnictwa Random House. Są to: Giną Centrello, niezwykły wydawca;
Mark Tavani, redaktor, którego mądrość znacznie przekracza młody wiek
(a przy okazji wspaniały przyjaciel); Ingrid Powell, na którą można liczyć
zawsze; ("indy Murray-to jej zasługą jest moja wspaniała prezencja
podczas wywiadów (co jest trudną sztuką samo w sobie); Kim Hovey,
prowadząca kampanię promocyjną z wprawą i precyzją chirurga; Beck
Stvan, utalentowany artysta odpowiedzialny za fantastyczną okładkę;
Laura Jorstad, redaktorka o sokolim oku, dzięki której starałem się nie
obniżać poziomu pisania; Crystal Velasquez, szefowa produkcji, każdego
dnia sprowadzająca działania zespołu na właściwy tor; Carole I
>owenstein, która sprawiła, że tekst świetnie się czyta. Na koniec wyrazy
podzięki wszystkim pracownikom Działu Promocji i Sprzedaży - bez ich
pełnego wsparcia niewiele dałoby się dokonać.
Na odrębne podziękowania zasłużyła jedna z „dziewczyn", Daiva
Woodworth, która wymyśliła imię Cottonowi Malone. Nic mogę również
zapomnieć o moich dwóch innych „dziewczynach", Nancy Pridgen i Frań
Downing. Im zawdzięczam inspirację przepełniającą mnie każdego dnia.
1 jeszcze kilka słów bardziej osobistych. Moja córka Elizabeth była dla
mnie źródłem codziennej radości, gdy w trakcie tworzenia tej książki
borykaliśmy się z niewiarygodnymi tarapatami i zgryzotami. Jest
prawdziwym skarbem.
Jej dedykuję swoją książkę.
Niezmiennie.
PROLOG
PARYŻ, FRANCJA
STYCZRŃ 1308
J
AKUB
DK
M
OLAY
PKACN
ĄŁ
Ś M I E R C I
,
CHOCIAŻ
W
IE
DZIA
Ł,
Ż
E
JK
G
O
dusza nigdy
nie dostąpi zbawienia. Był dwudziestym drugim wielkim mistrzem
Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona - religijnego
bractwa, z łaski Bożej istniejącego od ponad dwustu lat. Trzy miesiące
temu jednak on i pięć tysięcy jego braci stali się więźniami Filipa IV, króla
Francji.
- Powstań, jeśli łaska - polecił stojący w progu Wilhelm lmbert.
De Molay nie ruszył się z pryczy.
-Jesteś bezczelny, nawet w obliczu śmierci - skomentował z przekąsem
dominikanin.
-Arogancja to wszystko, co mi zostało.
lmbert był człowiekiem o szelmowskiej naturze, miał końską twarz i-
jak zauważył de Molay- wydawał się równie niewzruszony i nieczuły jak
kamienny posąg. Piastował urząd wielkiego inkwizytora Francji; był też
osobistym spowiednikiem Filipa IV, co oznaczało, że ma bezpośredni
wpływ na króla. Mimo to wielki mistrz zakonu templariuszy wielokrotnie
się zastanawiał, czy prócz zadawania bólu coś w ogóle raduje
dominikanina. Wiedział natomiast, co wzbudza w nim irytację.
·Nie uczynię niczego, czego pragniesz.
·Uczyniłeś już znacznie więcej, niż ci się wydaje.
13
Była to prawda i de Molay niejeden raz żałował własnej słabości.
Tortury, którym poddawał templariuszy Imbert od trzynastego paź-
dziernika, były nad wyraz brutalne i wielu braci przyznało się do prze-
stępstw. Wielki mistrz wzdrygał się na samo wspomnienie tego, co wy-
znał: że ci, których przyjmowano do zakonu, wyrzekali się Chrystusa
Pana i spluwali na krzyż, wyrażając tym samym pogardę wobec Stwórcy.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki

Search